سی ویژگی شهروند مطلوب
۱- از راست‌گویی، لذت ببرد؛
۲- سعی نکند همه را داشته باشد: هم جذب کند و هم دفع؛
۳- هوش و فهم دیگران را دست‌کم نگیرد؛
۴- اتومبیل خود را برای شهروندی که از خطوط عابر پیاده حرکت می‌کند، متوقف کند؛
۵- در نقل قول از دیگران، حتی ویرگول‌ها را هم رعایت کند؛
۶- ذهنیت خود را از مسائل ضرورتاً مساوی با حقیقت نداند؛
۷- هر چند وقت یکبار، از مخالفین خود احوالپرسی کند؛
۸- نه برنجد و نه برنجاند؛
۹- تفاوت میان تبلیغ و تحلیل رسانه‌های غیرخصوصی را سریع تشخیص دهد؛
۱۰- به عموم مسایل محیط زیستی، حساس و عامل به عمل باشد؛
۱۱- از افراد چند شخصیتی و متملق فاصله بگیرد؛
۱۲- از زبان خود مانند سلامتی خود، مراقبت کند؛
۱۳- در قبال بدی افراد، عمدتاً سکوت کند تا نیروهای معنوی درونی او پرورش پیدا کنند؛
۱۴- بدون چشم‌داشت، برای بازکردن گره‌های اطرافیان خود اهتمام ورزد؛
۱۵- به‌عنوان شهروند، ارزش خود را صدها درجه بالاتر از سیاست‌مداران بداند؛
۱۶- در هفته، دو نیم روز برای رشد فردی و شخصیتی خود، وقت بگذارد؛
۱۷- حتی سه بامداد، از چراغ قرمز عبور نکند؛
۱۸- در محیط کار و زندگی او، رنگ‌های صورتی، زرد، قرمز و کلاً شاد حضور داشته باشند؛
۱۹- علاقه به کنترل‌کردن و احاطه بر دیگران را از شبکه رفتاری خود، حذف کند؛
۲۰- عیوب دیگران را به صورت خصوصی، تدریجی و لحن اصلاحی به آنها منتقل کند؛
۲۱- جایی که به او احترام نمی‌گذارند، نرود؛
۲۲- ادب، تربیت و متانت او نسبت به مواضع سیاسی‌اش، حضور، نمود و برجستگی بیشتری داشته باشند؛
۲۳- آنقدر تمرین کند تا از موفقیت دیگران ناراحت نشود؛
۲۴- از اجرای قانون و رعایت آیین‌نامه‌ها، لذت ببرد؛
۲۵- همه‌جا، با همه‌کس و در معرض هر مخاطبی، یک شخصیت داشته باشد؛
۲۶- از حلقه اول دوستان خود مرتب احوالپرسی کند؛
۲۷- در مغازه‌ها، اجازه دهد کسانی که قبل از او وارد مغازه شده‌اند، زودتر کارشان انجام شود؛
۲۹- مروج و مبلغ رفتار و افکار مثبت افراد باشد و نه خود افراد؛
۲۹- در ماه حداقل یک کتاب تمام کند، یادداشت‌برداری کند و در منظومه فکری و رفتاری خود، آنها را به کار گیرد؛
۳۰- معرف و مظهر این بیان مولانا شود:
هین، خمش کن، خار هستی را ز پای دل بکن/تا ببینی در درون خویشتن، گلزارها
